«El alma de México» με τον Carlos Fuentes

Η σειρά ντοκιμαντέρ «El alma de México», με αφήγηση από τον Carlos Fuentes, παρουσιάζει ένα πανόραμα της Μεξικάνικης κληρονομιάς, μέσα από την τέχνη, από την προϊστορία μέχρι σήμερα, αναδεικνύοντας το μεγαλείο αυτού που αποτελεί το πιο βαθύ, αυθεντικό και πολύτιμο της ταυτότητας του Μεξικού.

Το φιλόδοξο αυτό πρόγραμμα, το οποίο αποσκοπεί να προβάλει την σπουδαία μεξικάνικη πολιτιστική παράδοση σε όλες τις παραλλαγές και τον πλούτο της, είναι το αποτέλεσμα συνεργασίας με κορυφαίους ερευνητές και διανοούμενους, σε μια παραγωγή του Εθνικού Συμβουλίου για τον Πολιτισμό και τις Τέχνες (CONACULTA), με την υποστήριξη του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Televisa.

Αφηγητής: Carlos Fuentes.
Γενικός σκηνοθέτης και διευθυντής παραγωγής: Héctor Tajonar.
Συμμετείχαν στην σκηνοθεσία: Julián Pablo, Federico Weingartshofer, Emilio Cantón και Emilio Cárdenas Elorduy.
Πρωτότυπη μουσική: Mario Lavista, Federico Álvarez del Toro και José Antonio Guzmán.

πηγή: http://tadeefi.wordpress.com

Οδηγός Ιδεολογίας για Διεστραμμένους (The Pervert's Guide to Ideology)

Σκηνοθεσία: Σόφι Φάινς

Πρωταγωνιστούν: Σλαβόι Ζίζεκ

Οι δημιουργοί του Κινηματογραφικoύ οδηγού για διεστραμμένους (The pervert’s guide to cinema 1, 2, 3), επιστρέφουν, αυτήν τη φορά με έναν Οδηγό ιδεολογίας για διεστραμμένους (The pervert’s guide to ideology). O σημαντικός φιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ και η σκηνοθέτις Σόφι Φάινς χρησιμοποιούν τη μεταφορά της κινηματογραφικής γλώσσας για να παρουσιάσουν ένα θρυλικό ταξίδι στην καρδιά του ορισμού της Ιδεολογίας, αυτήν τη συλλογική φαντασία που σχηματίζει την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο, τις θεωρίες και τα πιστεύω μας.

Πιστή μαθήτρια του Πίτερ Γκρίναγουεϊ, η Σόφι Φάινς (αδελφή του Ρέιφ και της Μάρθα) υποστηρίζει άλλον ένα διανοούμενο, για να «κατεβάσει» τις ιδέες του στο ευρύ κοινό μέσω του σινεμά. Ο Σλοβένος Ζίζεκ είναι παγκόσμιας φήμης περιπτωσάρα: θεωρητικός και πολιτικός στοχαστής της σχολής του Μαρξ και του Έγελου και νεο-λακανικός ψυχαναλυτής, περιοδεύει και δίνει διαλέξεις διχάζει τους ειδικούς, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις. Μερικοί πιστεύουν πως είναι ιδιοφυής και άλλοι πως είναι ο Μπόρατ της φιλοσοφίας ή ένας πιθανός αγκιτάτορας της νεομαρξιστικής πρακτικής. Έχοντας γυρίσει την πλάτη στην ακαδημαϊκή καριέρα, ο Ζίζεκ προτιμάει να πετάει στην αρένα της σκέψης προβοκατόρικες ιδέες, καλύπτοντας θέματα από τον αθεϊσμό μέχρι τον Χίτλερ, και να απολαμβάνει τις αντιδράσεις. Ασχολείται με την ποπ κουλτούρα και τις συμπαραδηλώσεις της (άλλωστε, κι αυτός ποπ είναι με τον τρόπο του) και παρατηρεί το σινεμά και τα κρυφά νοήματα του μέσα από γνωστές και ξεχασμένες ταινίες. Στο προηγούμενο φιλμ του έπιασε στο στόμα του καμιά 50αριά ταινίες και μερικώς αποδόμησε τη ματιά μας προς αυτές, φρεσκάροντας τη μνήμη του θεατή με εποικοδομητικό και αρκετά διασκεδαστικό ύφος. Εν μέρει σίκουελ, ο Οδηγός ιδεολογίας για διεστραμμένους χρησιμοποιεί το σινεμά ως πλατφόρμα για να επεκταθεί προς τη βασική του ασχολία, την ιδεολογία, υπό το πρίσμα του συσχετισμού του περιεχομένου της εικόνας με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ξεκινάει την κινηματογραφική του διαδρομή σε ένα αγαπημένο του φόντο, έναν σκουπιδοτενεκέ - τα αστικά υπολείμματα του καπιταλισμού; Πεποίθησή του είναι πως το Χόλιγουντ έχει μιλήσει για πολλά και ενδιαφέροντα με εντελώς έμμεσο τρόπο, δηλαδή έχει υπάρξει επαναστατικό, χωρίς να το έχει πάρει καν χαμπάρι, όπως το They Live του Κάρπεντερ, το οποίο χαρακτηρίζει καθαρά αριστερίστικο έργο. Αυτό δεν είναι τίποτα: μια από τις κλασικότερες σκηνές στη Μελωδία της Ευτυχίας, εκεί που η ηγουμένη τραγουδάει ατενίζοντας το παράθυρο της μονής το «Climb every mountain» και απελευθερώνει τη Μαρία από τα δεσμά της καρτποσταλικής καλογερικής, δίνει στον Ζίζεκ την αφορμή να διαχωρίσει την απόλαυση από τη βασική χαρά, εκλαμβάνοντας το «πήδα τα βουνά» ως ωδή στη λαγνεία και τη σεξουαλική επιθυμία. Μπορεί. Αν και αστεία περιγραφικός και αποσπασματικά αναλυτικός, με τα βαριά, αλλά περιποιημένα, καλλιεργημένα αγγλικά του, ο Ζίζεκ έχει μια ακατανίκητη ικανότητα να κλιμακώνει με ενθουσιασμό σοφιστείες που μοιάζουν με επιχειρήματα, είτε σχολιάζει το West Side Story, είτε ένα διαφημιστικό της Coca-Cola. Βασικά αδιαπέραστος και απατηλά απλοϊκός, δεν βγάζει πάντα νόημα, αλλά δεν υπάρχει άλλος που να έχει τολμήσει παρόμοιο ψυχαναλυτικό remix στο αμερικάνικο σινεμά, προσπαθώντας να εφαρμόσει τις φιλοσοφικές τάσεις του ’60 με τη βασική αρχή πως τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Όπως και στην προηγούμενη ταινία του, εχθρός του δεν είναι η αντιτουριστική εμφάνιση, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά η μεγάλη διάρκεια της ταινίας (πάνω από 2 ώρες), που αποδυναμώνει και επαναλαμβάνει.  

Πηγή: www.lifo.gr

ΜΕ TH ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ HOLY MOTORS ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΑΥΛΑΙΑ ΤΟΥ 53ου ΦEΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η πολυσυζητημένη ταινία «Holy Motors»  του Γάλλου σκηνοθέτη Λεός Καράξ, γαλλιστί  Leos Carax αποτέλεσε μια από τις εκπλήξεις του φετινού φεστιβάλ των Καννών αποσπώντας το βραβείο Νεότητας.

Ο  Γάλλος κινηματογραφιστής αποτύπωσε μια 24ωρη σουρεαλιστική οδύσσεια του αινιγματικού κυρίου Όσκαρ στους δρόμους ενός ονειρικού Παρισιού.  Στην  πόλη του φωτός μεταμορφώνονται ξαφνικά οι πάντες παίζοντας ένα αλλεπάλληλο «γαϊτανάκι» ρόλων.

Το φιλμ αποτελεί μια ελεγεία στην ανθρώπινη ψυχή και στην  ελευθερία του σινεμά. Με μια ανατρεπτική «κινηματογραφική» γραφή, την οποία δεν μπορεί κανένας να εντάξει σε κανένα  δημιουργικό είδος της 7ης τέχνης, κατορθώνει ο Λέον Καράξ να καθηλώσει κυριολεκτικά τους σινεφίλ.

Πραγματικός χαμαιλέοντας είναι o  Ντενί Λαβάν, ενώ οι Εύα Μέντες και Κάιλι Μινόγκ εμφανίζονται  σε ρόλους που δεν τις έχουν συνηθίσει οι θαυμαστές τους. Απ’  αυτό το υπέροχο κινηματογραφικό πάζλ δεν θα μπορούσε να λείψει και ο βετεράνος – πλέον-  Μισέλ Πικολί σε ένα απρόβλεπτο  ρόλο.

Στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τιμά και τη μνήμη και του αδικοχαμένου Θεόδωρου Αγγελόπουλου, ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια τροχαίου δυστυχήματος, που συνέβη τη στιγμή των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας του.

Επίσης, θα προβληθούν οι βραβευμένες ταινίες του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, τα καινούρια φιλμ της εγχώριας παραγωγής, ενώ το κοινό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει συνολικά το έργο των Άκι Καουρισμάκι, Αντρέα Ντρέζεν και Μπαχμάν Γκαμπαντί.

Το εκθεσιακό μέρος περιλαμβάνει τα  δρώμενα «Ράβοντας χωρίς κλωστή», «Noble lies – Tracey Snelling: Nothing»της Ράνιας Ράγκου,  «Samkura: Περιπλάνηση» και «Stop-carré στο ευρωπαϊκό σινεμά».

©Typologos.com 2012.