Το Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου του Λουίς Μπουνιουέλ

Η ταινία αυτή του Λουίς Μπουνιουέλ είναι μια ελεύθερη κατάθεση της άποψής του πάνω στις ερωτικές σχέσεις. Ο ιδιόρρυθμος αυτός δημιουργός, ο οποίος τυγχάνει να είναι και από τους αγαπημένους μου, προσεγγίζει άλλο ένα ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης με τον δικό του ιδιαίτερο του τρόπο. Ένα τρόπο άκρως αντισυμβατικό για την εποχή καθώς όχημά του είναι η μάλλον ακραία σχέση ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα.

Η πλοκή: Ο Ματέο είναι ένας ευκατάστατος μεσήλικας, ο οποίος ερωτεύεται την προ δύο ημερών προσληφθείσα και κατά πολύ νεότερη του υπηρέτρια του, Κοντσίτα. Μόλις εκδηλώνεται ο Ματέο εκείνη φεύγει από το σπίτι. Και αρχίζει ένα παιχνίδι στο οποίο όποτε τη βρίσκει μετά από λίγο τη χάνει. Αυτό είναι είτε συνέπεια συγκυριών είτε της απροθυμίας της Κοντσίτα για ερωτική συνεύρεση. Τον Ματέο ενσαρκώνει ο Φερνάντο Ρέυ, με τον οποίο ο Μπουνιουέλ έχει συνεργαστεί στο παρελθόν και την Κοντσίτα η Καρόλ Μπουκέ και η Άντζελα Μολίνα-άλλο ένα τρυκ του Μπουνιουέλ.

Κατόπιν επιστάμενης συζήτησης με τον Θ. και τον Ν. (καλά παιδιά, ελεύθερα) κατέληξα σε κάποια πράγματα για την ταινία, τα οποία σας παραθέτω. Η ταινία είναι μια ωδή στον ανεκπλήρωτο έρωτα. Ο Ματέο είναι ένας άνδρας, ο οποίος αν και είχε ως αφετηρία το σεξουαλικό συναίσθημα καταλήγει να ερωτευτεί την Κ. Σέβεται τις φοβίες της γύρω από την ερωτική πράξη, αλλά δεν παύει να την ποθεί. Αυτό που τον κρατά δέσμιο της Κ. είναι ότι αυτή αποφασίζει πότε θα του εκδηλώνεται και πότε θα τον κρατά σε απόσταση. Όποτε την πλησιάζει, τον απωθεί με το επιχείρημα ότι δεν τη σέβεται. Όποτε απομακρύνονται, παίρνει την πρωτοβουλία να εκδηλωθεί εκείνη. Ο Μ., όντας μονίμως σε σύγχυση, καταλήγει υποχείριο της. Με θολωμένη την κρίση του, επιδιώκει την σεξουαλική επιβεβαίωση εκ μέρους της. Αγνοεί τις συναισθηματικές ανάγκες της προσεγγίζοντας την μονομερώς. Πέφτει στην παγίδα της εν τέλει καθώς συμβιβάζεται με ό,τι εκείνη δύναται να προσφέρει.

Εκείνη για να εκμαιεύσει το αγνό, απελευθερωμένο από τη σεξουαλική επιθυμία, ερωτικό συναίσθημα του μετέρχεται της γυναικείας πονηρίας της. Προσπαθεί να επιβεβαιώσει την αυθεντικότητα των συναισθημάτων του για να καλύψει τα κενά και τις ανασφάλειές της. Η σχέση που καλλιεργούν σταδιακά είναι ένα σαδομαζοχιστικό παιχνίδι, στο οποίο οδηγούν ο ένας τον άλλο στα άκρα. Καταλήγουν κάθε φορά μετέωροι να αντικρύζονται με επιφύλαξη, αποστειρωμένοι, μην υπακούοντας στις φωνές των ενστίκτων τους. Κάνουν προσχεδιασμένους συμβιβασμούς λειτουργώντας στο πνεύμα μιας ανεξήγητης λογικής. Αυτή η λογική δεν ενέχει το στοιχείο του κινδύνου, αν και η συμπεριφορά τους αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Αδιέξοδο. Η ανάγκη τους να νιώθουν ασφαλείς σε κάθε βήμα αφαιρεί την πρωτογενή δύναμη του αυθορμητισμού από τη σχέση τους, δίνοντας της το χαρακτήρα του ανεκπλήρωτου...

Το τέλος της ταινίας φέρνει την κάθαρση, μια κάθαρση μάλλον απαισιόδοξη. Η ζωή θέλει θάρρος κι αυθορμητισμό κυρίες και κύριοι συνάδερφοι...Μην καταπιέζετε τους φόβους σας μην πνίγετε τις επιθυμίες σας. Εν μέσω κινηματογραφικών παιγνίων και τρυκ, ο Μπουνιουέλ για άλλη μια φορά δίνει το στίγμα μιας κατ' ουσίαν ελεύθερης ζωής. Ζήστε τα πάντα αφαιρώντας το σκοτάδι από πάνω τους. Κανένα "αντικείμενο του πόθου" δεν είναι σκοτεινό όσο δε ρίχνουμε μανδύες ντροπής πάνω του.

πηγή: http://www.topapi.gr

παρακάτω, όλη η ταινία: