Memoirs
Of A Geisha
Έτος
1929. Η οικονομική ανέχεια και οι
σκληρές συνθήκες διαβίωσης αναγκάζουν τον πατέρα της Τσίγιο να την πουλήσει σ’
έναν οίκο εκπαίδευσης γκεϊσών στο Κιότο. Στην Ιαπωνία, η γκέισα ήταν
καλλιτέχνιδα που κέρδιζε τα προς το ζην «ψυχαγωγώντας» τον ανδρικό πληθυσμό της
μεγαλοαστικής τάξης. Η καθημερινή ζωή, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της
Χατσουμόμο, της ντίβας του οίκου, είναι ανυπόφορη. Η απαράμιλλη ομορφιά της
νεαρής κοπέλας, αλλά και η ευγένεια και ευστροφία της, προκαλούν τη ζήλια της
Χατσουμόμο, που δεν χάνει ευκαιρία να της συμπεριφέρεται με σκληρότητα και να
την ταπεινώνει συνεχώς.
Η τυχαία γνωριμία
της με ένα ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος θα ανατρέψει τις ισορροπίες. Η
απρόσμενη καλοσύνη που εισπράττει από τον ευεργέτη της, δίνει στην Τσίγιο τη
δυνατότητα να αποκτήσει έναν σκοπό στη ζωή της. Τώρα πια, η Τσίγιο είναι
αποφασισμένη να αφήσει πίσω το παρελθόν και να φροντίσει για το μέλλον της ως
μια γκέισα, άξια να προσφέρει τις υπηρεσίες της στον ανέλπιστο ευεργέτη της.
Η γνωριμία της με
τη Μεμεχά, ανταγωνίστρια της Χατσουμόμο είναι καταλυτική. Η Μεμεχά την παίρνει
υπό την προστασία της και η Τσίγιο εκπαιδεύεται στην τέχνη της γκέισας:
διδάσκεται το τελετουργικό παρασκευής τσαγιού, μαθαίνει να παίζει σάμισεν (ένα
είδος μπάντζου) και, το σπουδαιότερο απ’ όλα, σαγηνεύει τους πελάτες της με την
τέχνη του χορού. Η μετονομασία της σε Σαγιουρί συνοδεύεται από την φήμη της,
που μεγαλώνει σταδιακά. Τώρα πια, είναι μια από τις πιο φημισμένες γκέισες της
Ιαπωνίας, που απολαμβάνει τον πλούτο, τη χλιδή και την εκτίμηση των πιο
σημαντικών προσωπικοτήτων της εποχής της.
Τα σύννεφα του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου θα επιφέρουν ραγδαίες αλλαγές στην ιαπωνική κοινωνία. Πολλοί
οίκοι γκεϊσών θα κλείσουν και η Σαγιουρί θα εγκαταλείψει την πόλη της. Όμως,
ενώ όλα γύρω της γκρεμίζονται, ο άσβεστος και ανεξομολόγητος έρωτάς της προς
τον παλιό ευεργέτη της θα της δώσει τη δύναμη για να προχωρήσει…
Μετά τον θρίαμβο
του «Chicago», ο Ρομπ Μάρσαλ αναλαμβάνει την κινηματογραφική απόδοση
του ομότιτλου μπεστ σέλερ του Άρθουρ Γκόλντεν. Με τη βοήθεια του Στίβεν
Σπίλμπεργκ στην παραγωγή, ο Μάρσαλ δημιουργεί ένα καθηλωτικό εικαστικό
υπερθέαμα, που σημείωσε τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία και
απέσπασε τρία Όσκαρ: καλλιτεχνικής διεύθυνσης, φωτογραφίας (εκπληκτική χρήση
της υποβλητικότητας των ιαπωνικών τοπίων από τον διευθυντή φωτογραφίας Ντίον
Μπίμπε) και κοστουμιών. Ο βετεράνος συνθέτης Τζον Γουίλιαμς κέρδισε τη Χρυσή
Σφαίρα καλύτερης μουσικής επένδυσης.
κείμενο από το:http://tadeefi.wordpress.com
